Ούφ πάει και αυτό !!
Ολοκληρώθηκε και αυτή η μέρα (18/04/2022). Πέρασε και αυτό το 3ο μου Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κολύμβησης ΑμεΑ, χρίζοντας με, για τρίτη συνεχόμενη φορά Πρωταθλητή Ελλάδος, αποκομίζοντας πολλά μετάλλια. Τι χαρά !! Δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς την υποστήριξη, του προπονητή μου, των γονιών μου και την δική μου υπεράνθρωπη προσπάθεια.
Δυστυχώς όμως, έκανα ένα βασικό λάθος όταν άρχισα να γράφω αυτό εδώ το άρθρο. Δεν έκανα την λογική εισαγωγή, όπως περίμεναν όλοι, επειδή είμαι αυτιστικός. Αλλά δεν πειράζει.
Λοιπόν. Πάμε απο την αρχή. Λέγομαι Αλκίνοος Τσέκος, είμαι 22 ετών, είμαι στο φάσμα του αυτισμού και έχω βρει τον αθλητισμό ως χόμπι, μέσω εκτόνωσης, κοινωνικοποίησης και πολλών άλλων. Το θέμα είναι ότι από τότε που ξεκίνησε η συστηματική μου ενασχόληση με τον αθλητισμό (έπειτα από παρότρυνση του πατέρα μου), η ζωή μου άλλαξε ραγδαία.
Μετά από τόσα χρόνια στον αθλητισμό (σε κολύμβηση και στίβο) κυρίως όμως στην κολύμβηση, έχω αποκομίσει ένα τεράστιο αριθμό μεταλλίων. Τα σημαντικότερα όμως που έχω κερδίσει είναι : ωραίο σώμα, υπομονή, (ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις εντός και εκτός νερού), αυτοπεποίθηση, που μου έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια, να θέτω στόχους και να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος και πάνω από όλα να έχω πίστη στον εαυτό μου δηλαδή ότι εκτός του ότι, μπορώ να κολυμπήσω τα 400μ ελεύθερο σε 5.5 λεπτά (κάτι που αποτελεί Πανελλήνιο ρεκόρ), μπορώ να ανταλλάξω απόψεις με έναν άγνωστο ή να συνομιλήσω με έναν επώνυμο.
Από την άλλη πλευρά και στον τομέα του αυτισμού έχω δεχθεί τεράστια επίδραση από τον αθλητισμό. Πριν αρχίσω την συστηματική μου ενασχόληση με τον αθλητισμό, ήμουν ένα παιδάκι παχουλό, ευαίσθητο, μαζεμένο, φοβισμένο και πάρα πολύ αποκομένο από φίλους και κοινωνικές ομάδες. Με την εγγραφή στον σύλλογό μου, έγινε ένα τεράστιο και πάρα πολύ δυνατό ΜΠΑΜ στην ζωή μου, διαλύοντας όλα αυτά. Το αποτέλεσμα . . . είναι ότι σήμερα (02/10/2022) , έχω διανθίσει τον μέχρι πρότινος ανύπαρκτο κοινωνικό μου κύκλο, αποκτώντας αρκετούς πολύ καλούς φιλους που με νοιάζονται. Επίσης, κατάφερα να μειώσω την συναισθηματική φόρτιση που είχα και να είμαι τώρα σε ένα καλύτερο επίπεδο. Αλλά το πιο σημαντικό όφελος ειναι οτι μετά απο τρομακτικές προσπάθειες, κατάφερα να αντιστρέψω το άγχος μου, δηλαδή να το κάνω λειτουργικό επειδή το άγχος που είχα τότε ήταν καταστροφικό.
Συνοψίζοντας, θα ήθελα να σας θυμίσω πόσα πολλά εφόδια αποκόμισα απο τον αθλητισμό, τα οποία θα με συντροφεύουν σε όλη μου την ζωή. Πέραν απο τις νίκες, τα μετάλλια και τους τίτλους, υπάρχουν αναμνήσεις, η τεράστια ποσότητα αυτοπεποίθησης προς τον εαυτό μου και άλλα..., τα οποία χρειάζονται πιό πολύ στην ζωή ενός αυτιστικού.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που μου αφιερώσατε( αν και γνωρίζω ότι δυστυχώς στις μέρες μας δεν υπάρχει πάρα πολύς ελεύθερος χρόνος).
Με εκτίμηση
Αλκίνοος Τσέκος
.png)
