Καλημέρα σας, πο πο, νυστάζω ακόμα, η αλήθεια όμως είναι ότι δεν θέλω να κοιμηθώ άλλο, επειδή σκέφτομαι ακόμα το Μουσείο της Ακρόπολης, οπου και επισκέφτηκα μαζί με φίλους μου το πρωινό του σαββάτου, στην βροχερή Αθήνα. Υλικρινά, έχω μείνει άφωνος από το όλο θέαμα. Ήταν εκπληκτικό, εννοείται ότι θέλω να ξαναπάω παρά τον τόσο κόσμο που είχε. Τι να σας πρωτό πω, για τα αγάλματα, τοις καριάτιδες, τα αετώματα, τα σκαλιστά επιγράματα, την θέα. Υλικρινά δεν ξέρω.Ήταν όλα εκπληκτικά ένα και ένα. Το αγαπημένο μου ήταν το μικρό ομοίωμα της ακρόπολης του 5ου αιώνα ή αλλιώς Χρισού Αιώνα κατά τον Περικλή. Μου άρεσε, επειδή τα έδιχνε όλα, τα Προπύλαια, τον ναό της Απτέρου Νίκης, το Ερέχθειο και φυσικά τον Παρθενώνα. Όλα τους θαύματα της μηχανικής. Κοιτώντας από το Μουσείο την Ακρόπολη, μου γενιέται ένα ερώτημα, πως είναι δυνατόν μετά από τόσα πολλά χρόνια που έχουν κατασκευαστεί να στέκουν ακόμα αγέρωχα και γεμάτα αυτοποεποίθηση, είναι εκπληκτικό.
Τέλος πάντων, λοιπόν επειδή έχω μία δουλίτσα θα σας αφήσω εδώ, στην καθημερινότητα σας αλλά με το μυαλό και την φαντασία σας πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, έναν βράχο αφιερωμένο στην αρχαία θεά Αθηνά, προστάτιδα της πόλης των Αθηνών κατα τους Αρχαίους ημών πρόγωνους.
Αλκίνοος
.png)
